บางทีที่ความไม่ยุติธรรมมีอยู่ทั่วไปอาจไม่ใช่เพราะโลก แต่เป็นที่ “คน”

“โลกไม่ได้ยุติธรรมนักหรอก” มีหลายมิติเหลือเกินที่เห็นอยู่ว่าเป็นเช่นนั้น แต่หากนี่เป็นเพียงการบ่น ระบาย มันคงไม่ได้อะไรขึ้นมา ขยายความให้เสียหน่อยว่า ด้วยโลกมันกว้างกว่าตัวเรานัก จึงเป็นไปได้ยากที่เหตุการณ์ ปัจจัยต่าง ๆ จะเหมือน จะเท่ากันได้ทุกแห่ง และบางทีที่ความไม่ยุติธรรมมีอยู่ทั่วไปอาจไม่ใช่เพราะโลก แต่เป็นที่ “คน”

ในยามทุกข์ยาก เราอยากบ่น อยากโทษ มันทุกอย่าง พอยามดี ก็ไม่ค่อยเหลียวมอง หรือแบ่งปันใคร รวม ๆ คือเสียไม่ยอม ได้จะเอา จะว่าไปมันก็ธรรมชาติมนุษย์ มุมหนึ่งดูไม่ผิดอะไร เพราะหลายคนเวลาแย่ไม่มีใครช่วย เวลาดีมักจะมีเพื่อนฝูงเข้าหา และในทางตรงกันข้าม บางคนได้ดีจากการสนับสนุน แต่พอได้มากขึ้นกิเลสก็บังตา อยากได้เอาไว้เพียงลำพัง นี่ก็มีไม่น้อย..

ผลประโยชน์ ผลลัพธ์ หรือความสำเร็จ ตอนไม่ได้มา หลายคนโทษฟ้าโทษดินลิขิต แต่ตอนได้มามักทะนงตนว่าเพราะข้าคนเดียวเก่ง ทีนี้ถ้าแย่ลงไปใหม่ล่ะ จะเพราะข้าหรือว่าฟ้าดิน? ดังที่เห็นกันทั่วไปตัวเองยังไม่ค่อยมีความยุติธรรมให้ตัวเราเองเลย จะไปว่าโลกทำไมกันนะ..